My last adventures!

Rust is iets wat niet te vaak in mijn reisdagboek voorkomt, dus na een dagje zonnen werd ik de volgende dag in alle vroegte opgehaald voor een tweedaagse tour naar de "Arhteron tablelands"! Met de knettergekke tourguide "Bart", die voorzien was van allerlei ingestudeerde grappen, gingen we op pad! De eerste stop was een énorme "fig tree", dat is een boom die begint als een plantje op de tak van een andere boom, dan groeien de wortels helemaal tot de grond en daarna om de boom heen waardoor de boom stikt. Dan heb je een nieuwe boom die niet één stam heeft, maar eentje met die bestaat uit een klomp wortels en stammen. We maakten een kleine wandeling door het regenwoud en Bart vertelde e.e.a. over de planten. Na de lunch (uiteraard met sandwiches, favoriet hier!) gingen we naar de waterval. Door het regenseizoen kwam het water met enorm geweld naar beneden, dus er naartoe zwemmen om erachter te kunnen zitten was een enorme uitdaging, en een nog grotere uitdaging was om mijn ogen open te kunnen houden met al die spetters. Koud en verkleumd ging de tour door, richting een oude vulkaan waardoor een diepe kuil was ontstaan midden in het woud.
Ik was stiekem wel blij toen ik en één ander meisje bij het hostel werden afgezet om daar te overnachten (de rest deed een ééndagse trip en ging weer verder). We konden lekker warm douchen en uitrusten en Tracy, de manager van het hostel, gaf ons een enorm warm welkom (en gratis knuffels waren ieder moment van de dag bij haar te krijgen liet ze ons weten!). Na een kleine BBQ lagen we met z'n tweeën om half 10 uitgeput op bed.

De volgende dag gingen we met Tracy op pad. We waren met z'n drieën, wat de dag superrelaxt en gezellig maakte. Tracy, een schat van een vrouw, met veel energie en kennis van de omgeving, deed er alles aan om een mooie dag voor ons te creëren, wat goed lukte. We gingen naar het regenwoud en op beeldende wijzeprobeerde ze ons wat bij te brengen.
Time for some action! Dus allemaal op de mountainbike, fietsend over grassige heuvels en door het tropische woud. En na 7 weken zag ik dan mijn eerste "wilde" slang (en een giftige ook!). Tracy liet ons een waterval zien waar zelfs veel locals niet van weten. Tracy vroeg ons op dit speciale plekje, om even niet te praten en te denken over wat je het afgelopen jaar een lach op je gezicht had getoverd. Nadenkend over het afgelopen jaar was dé perfecte manier om even te genieten van dat mooie plekje (in tegenstelling tot andere gidsen die maar door blijven ratelen!). Tijdens de kleine klauterwandeling langs een beekje had ik écht het idee in een scène van Juasic Park te zijn beland! Niet zo gek misschien want het is blijkbaar het oudste regenwoud op aarde!
Toen we zweterig en buiten adem waren, was het tijd voor lunch aan een prachtig blauw meer. Na al dat zweten sprongen we er natuurlijk graag in en, om weer even extra jong te voelen, sprongen we van een hoge tak boven het water.
Tijd om naast de benen, ook de armspieren te gebruiken en dus sprongen we gedrieën de kano in voor een mooie tocht om "wildlife" te spotten. Geloof me of niet, maar er bestaan boomkangeroe's, en ik heb er eentje gezien! Net als een "water dragon" (geen flauw idee hoe we die in Nederland noemen) en nóg een slang! Lucky me, 2 slangen na 7 weken in Australië!
Moe maar voldaan ging ik naar bed.

Omdat het hostel en de omgeving zo heerlijk relaxt aanvoelde had ik een extra nacht geboekt om daar wat te chillen. Dat lukte goed met mijn boek in de hangmat en kletsend met de drie backpackers die daar werken voor accommodatie. Later ging ik met één van hen een kleine wandeling maken en omdat ze er al maanden woonde vertelde ze me precies wie de eigenaar van welk winkeltje was, hoe het stadje aan zijn naam kwam en legde ze me de lokale balsport uit.
Aan het eind van de dag werd ik weer opgepikt door het tourbusje. Voordat we naar Cairns gingen hadden we nog één stop; we gingen Platypus spotten (Engelse naam voor vogelbekdier). Het was met succes want we zagen er eentje op-en onder duiken, kleine schattige beestjes!

Maandag had ik weer een rustdag om noodzakelijke dingen te regelen, te wassen, te skypen, boodschappen te doen en wat te luieren.
De volgende dag vertrok ik met N-bi, een Koreaans meisje, naar Kuranda. Kuranda is een klein hippie-achtig stadje in de jungle. Toen we aankwamen was alles nog dicht, maar na een uurtje gingen de winkeljes en cafetjes open en struinde we van winkeltje naar winkeltje en proefde we hier en daar een stukje Duitse worst, een stukje Schotse fudge, een Australisch snoepje. We namen de bus weer terug met een stop bij Tjapakai, een aboriginalpark. Ik was blij dat het rustig was (in tegenstelling tot de ochtenden daar), waardoor we wat meer in gesprek konden komen met de aboriginals die er werken, want de passie was een beetje weggeëbd uit hun 10-minute presentaties. Ze gaven kleine presentaties over de digeridoo (muziekinstrument), junglevoedsel-en medicijnen, aboriginalart en traditionele dans. We konden zelf sieraden maken van zaden en schelpen en kleine schilderijtjes. Na een lange terugreis met een lokale bus, ging ik uitgeput naar bed voor een vroege volgende dag!

Want als je het onderste uit je reis wilt halen, word je om 7 uur opgehaald door een nieuw busje en vertrek je richting Cape Tribulation, hét regenwoud! We hielden onderweg een stop voor een "rivercruise" over de Daintree river, waar we scannend langs de kant vaarde op zoek naar krokodillen. Toen ik na 20 minuten mijn hoofd uit mijn poncho stak (tropische regenbui) zagen we een krokodil op wal liggen, en later nog een kleintje.
De tour ging verder naar een uitzichtpunt over het regenwoud en niet veel later werden ik en een andere jongen afgezet bij het hostel om een nacht in de jungle te blijven. Ik was blij dat ik de drukke tour kon onderbreken, want alle activiteiten waren erg in één dag gepropt. Erg tegen mezelf in ging ik niet met de andere backpackers uit het hostel wandelen, maar bleef ik het eerste uur op bed liggen, ik was óp! Terwijl ik daarna uiteindelijk van mijn huisje richting het strand liep dacht ik; "het is hier net de intratuin!". Er was een geasfalteerd pad met de huisjes erlangs en even nam ik aan dat de tropische begroeing daar geplant was. Toen ik echter door de bomen probeerde te kijken lukte dat niet, alles was totaal dichtbegroeid, ik zat dus echt mídden in de jungle!
Toen ik het bij het strand aankwam voelde het wederom aan alsof ik in een scène van Juasic Park terecht was gekomen! Het dichte regenwoud hield opeens op aan het strand en ik verwachtte ieder moment een dino-vogel te zien. Misschien niet zo'n gek gevoel van die dino's aangezien krokodillen ook dino's zijn en ik die daar zeker wél tegen kon komen. Nog steeds niet vooruit te branden zat ik daar op mijn Juasic strand met de steentjes te spelen en te genieten van niksdoen.

Toen ik mijn kamergenoot tegenkwam, vertelde ze me met grote ogen dat er een rat in onze kamer zat. Dat wilde ik met eigen ogen zien en het was een schale troost toen ik geen rat, maar een grote muis onder mijn bed zag zitten. Met vier man sterk, (gewapend met prullenbak) zaten we de muis achterna tot er twee mannen voorbij liepen die hulp aanboden en uiteindelijk konden we de muis naar buiten krijgen. We werden wel nog even verbeterd/gerustgesteld door de mannen dat het ook geen muis was maar een verwant van de kangeroo die thuishoort in het regenwoud. Ik kon gerust gaan slapen en werd gelukkig niet, zoals in andere kamers, wakker door iets dat over mijn bed liep;)
De volgende dag ging ik met twee anderen op pad om een wandeling te maken door het regenwoud. Zoals Australië is, is er netjes een houten pad aangelegd waardoor je niet kan verdwalen of iets aan het woud kan beschadigen. Ik vond het prachtig, die énorme varens, bomen in plassen water, krabbetjes en een aal in een bruin beekje, een wandelende tak zo groot als mijn hand een een baby "water dragon".
Om 1 uur werden we weer opgehaald door het tourbusje. Na een stop om een ijsje te kopen (gemaakt van het lokale fruit), gingen we een ander stuk regenwoud in waar we de tijd hadden om onszelf even te vermaken met een kleine wandeling of een plons in de koude rivier. Na een korte theebreak in Port Douglas arriveerde we weer terug in Cairns.

Vrijdag zou ik eigenlijk nóg een allerlaatste tour gaan doen maar die was geannuleerd. De laatste twee dagen waren dus lui en zelfs een beetje afkicken van de drukte. Ik kocht wat laatste cadeautjes, kletste hier en daar en pakte dankbaar de laatste vitamines van de zon!

En hier sta ik dan op het vliegveld van Hong Kong, mijn laatste weblog te schrijven! Het grote reisavontuur is zo goed als ten einde gekomen.
Ik heb meer dan honderden (duizenden?) kilometers per vliegtuig, te voet, fietsend, in de fietstaxi, achterop de scooter, op de motor, in auto's, in allerlei soorten/maten busjes, te paard, paard en wagen én met boten afgelegd. Ik heb vele mensen uit vele landen ontmoet, heb in goede en "shitty" hostels geslapen. Ik heb apen, kakkerlakken, gekko's, koala's, muizen en ratten, slangen, kangeroo's, oerang oetangs, tropische vogels, wombats, krokodillen, walibi's, schildpadden, tropische vissen, dolfijnen, pijlstaartroggen, grote vlinders, spinnen én méga veel reptielen en andere beesten gezien waarvan ik de Nederlandse namen niet eens weet! Ik heb paardgereden, gesurft, zware wandeltochten gedaan, gesnorkeld en gedoken, motor gereden. Ik heb stranden, jungle's, metropolen, vulkanen, oceanen en bergen bezocht. Ik heb aardschokken, overstromingen, bosbranden, vulkaanuitbarstingen weerstaan en (inter-)nationale vluchten overleeft! Ik heb nieuwe ervaringen opgedaan, heb geleerd, ben door een stroomversnelling van emoties gegaan, heb verjaardagen gemist én nieuwe dingen gezien.

Reizen is verslavend maar het is goed om weer naar huis te gaan. Zo blijft reizen extra speciaal en natuurlijk zie ik enorm uit al mijn lieverds weer te zien! Thanks voor alle lieve steunende lezers, reacties en aanmoedigen, dat heeft me zeer goed gedaan. Bijkletsen is niet nodig, jullie kunnen de verhalen die ik heb geschreven gewoon kopen zodra ik ze hem ingebonden;P (grapje!)