Koraal, krokodillen en aboriginals
Door: Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
03 April 2014 | Australië, Cairns
Aangekomen in Cairns, was ik nog steeds besluiteloos hoe ik de komende 2 weken ging besteden (op allerlei dure tours na, is er in Cairns zelf weinig te doen). Toen ik dus alle folders, afwegingen en twijfels zat was, ging ik die zaterdag Cairns even in voor een kennismaking met de stad. Ik bedacht me nét dat het toch wat saai is om alleen een stad te verkennen, toen ik de Duiste Carola weer tegen het lijf liep! We spraken af om 's avonds naar de avondmarkt te gaan en een wijntje te drinken. Nog geen 10 stappen later, kwam ik de Zweedse Daniela weer tegen! Ik besloot met haar en haar vriendinnen mee te gaan om wat te winkelen (wat uiteindelijk een eindeloze zoektocht naar de juiste lunch werd, waardoor onze wegen zich weer scheidde haha). Ik ging terug naar mijn hostel om mijn hoofd weer te breken over alle opties, toen ik in een interessant gesprek raakte met een schattige Duitse dame die alleen op reis is en met wie ik dezelfde ideeën deelde.
De volgende dag nodigde ik mezelf uit om met mijn kamergenoot en haar vriendin naar de markt te gaan, en uiteindelijk belandden we op het strand aangezien éindelijk de zon scheen! (Ja ik heb régenbuien hier, niet normaal! Of eigenlijk wel normaal aangezien ik in "the wet tropics" ben!). Die middag maakte ik eindelijk beslissingen (luxeprobleem opgelost) en maakte ik me op voor de volgende dag!
De nieuwe week begon met actie! Ik had namelijk een snorkeltour geboekt naar het grootse koraalrif op aarde; "the great barrier reef"! We vaarde 1,5 uur en toen konden we, uitgerust met pak, flippers en maskers, zó de zee in springen. De leukste ervaringen beleef ik als mijn verwachtingen lager zijn dan de werkelijkheid. Het moment dat ik de zee in sprong, was zo'n moment. Koraalrif OVERAL, oh my!!
Het zicht onder water was het beste van alle tours tot dan toe, en het koraal strekte zich uit van een paar meter onder mijn flippers, tot meters verder! Mijn ervaring is dat het koraalrif niet, zoals op alle mooie foto's en documentaires, een zee van felle kleuren is (ligt misschien aan de bewolking of de locatie die dag). Het heeft zwakkere kleuren (bruin/rood) met hier en daar opeens een fluorescerend blauw of geel/groen koraal ertussen, maar enorm prachtig aangezien het een zee van gevarieerde vormen en soorten koraal is. Soms in de vorm van een paddestoel, soms als een bos takken. Ik probeerde alle overweldigende indrukken in me op te nemen, maar wist tegelijkertijd dat ik de helft ervan waarschijnlijk vergeten zou zijn als ik aan wal zou komen.
De vis die wél in mijn geheugen bleef hangen, was de papagaaivis. Ieder papagaaivis is uniek, maar meestal is hij blauw met felgroen, en álle kleuren tussendoor; soms felroze stippen, dan fluorescerende gele streepjes, paars in zijn staart, ga zo maar door! En dan nog de vis met saaie kleuren en enorm domme uitpuilende ogen, een vis met zebra patronen, een lange smalle vis met pruillipjes en grote schollen zwarte vissen die over het dode koraal zwom.
En voor de zoveelste keer die dag, kwam er een gilletje uit mijn snorkelpijp, toen ik verrast werd door een schildpad die voorbij kwam zwemmen! Ik zwom een eindje met hem mee en kwam daardoor bij het einde van de enorme koraalrots. Aan de ene kant liep het koraal trapsgewijs naar beneden, aan de andere kant enkel open zee (deed me aan Finding Nemo denken). Dit gaf me opeens een kwetsbaar gevoel want, zwemmen er geen haaien in deze grote oceaan? Ik kon mezelf geruststellen met de gedachten dat de übervoorzichtige Australiërs dat risico nooit zouden nemen.
Echter, er zaten wél haaien daar, hoorde ik tijdens de lunch van duikers die ze hadden gezien! Na de lunch lagen we weer in het water toen een snorkelaar naast me een gilletje slaakte en enthousiast vertelde dat ze een haai voorbij had zien zwemmen. Ik richtte mijn ogen weer in het water en bedacht me net hoe bizar, angstaanjagend maar tegelijk uniek het zou zijn om een haai te zien, toen ik op mijn wenken werd bediend. Een rifhaai, ongeveer armlengte lang en handlengte breed, haalde me, op enkele meters na, van rechts in!!! Hij was zo klein dat ik niet bang was en ik probeerde hem nog even bij te houden, tot ik besloot toch maar wat dichter bij de boot te blijven. De tijd vlóóg voorbij, door de overweldigende snorkeltour en vele ontmoetingen met de andere gasten!
De ene activiteit leidde tot de andere, want op de boot had ik de Canadese Kevin leren kennen. Hij vertelde dat hij bij zijn Nederlandse familie verbleef en dat hij met hun auto op pad ging om de omgeving van Cairns verkennen. Van het één kwam het ander en de volgende dag gingen Kevin, en de Zweedse Daniela en de Braziliaanse Daisy die ik had meegevraagd, als vier vrijwel onbekende, op pad naar "Hartley's Crocodile farm"!
De eerste show had niks te doen met krokodillen, we stonden namelijk bij de Cassowary. Dat is een soort struisvogel, maar dan met een stuk bot op zijn kop en zo'n hanen-lel onder zijn bek. Leuk zo'n vogeltje, maar volgens de verzorger was hij gevaarlijker dan een krokodil omdat een Cassowary je met één haal kan openhalen, en hij heeft zo'n goed geheugen dat hij na één slechte ervaring met een mens, de volgende gegarandeerd zal aanvallen! "The fruit is over there, you can feed him if you like!" Aja, dat beestje stond toch achter het hek, dus natuurlijk voerde we hem een stukje appel!
De volgende show had iets weg van een live entertainment show van Steve Erwin. Tijdens een bootritje over het moerassige vijvertje in het park, werden kippenhoofden buiten de boot gehangen, zodat de krokodillen vanuit het water opsprongen en met een enorme klap naar de kip hapte. Net zo spectaculair was de volgende show waar hetzelfde gebeurde, maar dan op het land.
Het kreeg allemaal wel een beetje een dubbel gevoel toen we een rondleiding kregen. "Crocodile farm"= "krokodillen boerderij"= "krokodillen fokkerij" = "fok ze, stop ze in één grote bak, voer ze tot ze 3 jaar zijn, slacht ze en verkoop ze aan Loui Vitton"! Nooit gedacht dat krokodillen als vee worden behandeld, maar het motto is; "fok ze, dan wordt er niet illegaal gejaagd". Nog zoiets; de temperatuur van de eieren bepaald of het mannetjes of vrouwtjes worden, dus manipuleren ze de temperatuur van de eieren omdat mannetjes meer opleveren!
Op naar iets gezelligers, naar de kangeroo's, possums en véle andere dieren waarvan ik nog nóóit gehoord had. Een paar reptielen later zaten we weer in de auto en bezochten we het lieflijke stadje "Port Douglas" met zijn palmbomen langs de weg. Na een kort bezoekje aan het haventje, het uitzichtpunt en een schattig kerkje, sloten we de dag in Cairns af met een bakje Nasi in de shoppingmall.
Wat mij steeds opvalt in Australië, is dat hier amper "eigen" cultuur is. Australië heeft geen specifieke keuken, muziek of wat dan ook. Het is allemaal vrij Engels en Europees. De oorspronkelijke cultuur (van de aboriginals) zie je, bij wijze van spreken, alleen terug in de vorm van een toeristische badhanddoeken met aboriginalkunst er op. Het verbaast me ook hoe de houding van veel Australiërs is ten aanzien van de aboriginals, ronduit discriminerend. Ik kan niet zonder een beetje nieuwe cultuur als ik reis, dus tijd voor een "aboriginaltour".
Een Australische gids pikte mij en de andere 50+ toeristen van hun luxe hostels op, en bracht ons naar de aboriginal "Linc" die met ons op pad ging. We kregen ieder een speer en volgde Linc, blootvoets door het modderige mangrovebos, richting een stuk strand waar we (op z'n aboriginals) modderkrabben gingen vangen (hier een dure delicatesse)! Lettend op de donkere plekken en wroetend in de kuiltjes in het zand, probeerde ik er eentje te vinden en te spiesen, maar ik kan helaas niet zeggen dat ik zelfs ook maar beginnersgeluk had;)
De vangst was uiteindelijk één vis en drie modderkrabben (ter grootte van twee handen!). Even later zaten we op de veranda van het ouderlijk huis van Linc, en konden we de krab én een zelfgebakken aboriginalbrood (wat normaal in het zand wordt gebakken) proeven! Linc liet ons nog allerlei dingen zien die hij en zijn broers nog dagelijks in de zee vangen, zoals enorme schildpadden (die eten ze!) en megagrote schelpen, en dingen als boemerangs en speren en wallibiehuiden.
Mijn Engelse kamergenoot 'Jack' had de dag voor mijn tour staan griezelen als een meisje terwijl hij me een berg rood/groene mieren op de buitenlamp aanwees. Geloof het of niet, maar zo'n zelfde mier stak ik in mijn mond! De natuur is voor de Aboriginals namelijk zowel een supermarkt als een apotheek en deze mier eten ze bij opkomende griep! Ik had natuurlijk geen griep, maar het smaakte gek genoeg best lekker, naar limoen!
Onze Australische gids nam ons na dit avontuur mee naar het regenwoud voor een rondleiding en vertelde ons over de (gevaarlijke) planten en hoe de aboriginals die gebruikte. Ondanks dat het regende, sprongen we even later de (privé)beek in. Ijskoud maar idyllisch zo onder de tropische bomen en tussen de tropische spinnen!
De laatste stop van de dag was bij het atelier van een dove aboriginalkunstenaar. We konden in zijn studio ons eigen aboriginalschilderij maken op mini-canvas. Erg relaxt om weer eens te schilderen!
Na al die indrukwekkende dagen werd donderdag een luie dag. De zon scheen éindelijk en dus lag ik (eerst nog in pyjama later in bikini) met Daisy te zonnen, te luieren en te kletsen.
-
03 April 2014 - 22:00
Jan:
Hoi Mop, het is weer een heel verhaal geworden, veel avontuur en veel natuur.
Veel mooie indrukken die je in gedachten mee neem.
Nog even een paar laatste dagen en dan weer naar huis.
Geniet nog even van de Australische sfeer nu het nog kan.
groetjes en een knuffel. -
03 April 2014 - 22:32
Marloes:
Hoi sperciboon,
Dat klinkt allemaal wel heel erg spannend, geweldig dat je zo je draai hebt gevonden.
Het is toch wel veel meer als alleen maar een ervaring rijker.
In die drie maanden heb jij zo enorm veel meegemaakt , gezien en avonturen opgezocht, dat is niet te beschrijven ....alhoewel je dat net wel gedaan hebt haha.
Maar het is super om te lezen en je weet het ook smakelijk te omschrijven. Het blijft elke keer weer leuk om te lezen en we kijken uit naar je verhalen.
Nou kijken we vol verwachting naar je uit en achteraf zijn de drie maanden omgevlogen, met dank aan de apps de berichtjes en de skype.
Maar er gaat toch niks boven een echte knuffel.
Je hebt nog twee dagen vol te maken maar dat gaat je vast lukken, ik heb respect zoals je bent uitgekomen met je geld en toch alles gedaan hebt wat je wilde, TOP meid.Je droom is waarheid geworden, de ene keer leuker als de andere keer maar ja een droom is dan ook de werkelijkheid en die valt ook wel eens tegen.
Je bent jezelf tegengekomen maar jou kennende haal je daar ook weer de positieve dingen uit.
Goede reis terug ik hoop dat je lekker kunt slapen.
Wij kijken vol spanning naar je uit. XXXX jes en veel lief,s tot maandag,
je supporter
-
04 April 2014 - 08:07
Kitty:
Super!!!! In verhouding tot jou was ik echt een luie backpacker :-). Nog even genieten en dan veilig weer naarhuis. Succes met de vlucht.
Liefs -
05 April 2014 - 08:49
Raymond, Thomas & Claudia:
Hey meis,
Krijg de rillingen als ik dat van die haai lees, maar het moment die jij beschrijft dat je besefte daar er ook haaien kunnen zwemmen kan ik me goed herinneren! Dt heb ik elke keer weer als wij aan het duiken of snorkelen zijn....
Hele fijne en veilige terug reis!
Dikke kus en veel liefs van ons -
06 April 2014 - 07:37
Corry Koot:
Hoi Eline
Weer een leuk verslag! Je hebt heel wat meegemaakt.
Heel veel ervaringen rijker.
Nu weer zien te aarden hier in ons kikkerlandje.
Maar daar zijn wel de mensen die je lief hebt!
Tot ziens!
HET MOOISTE VAN REIZEN IS MISSCHIEN WEL HET THUISKOMEN
Corry Koot
-
06 April 2014 - 12:12
Martha:
Hoi Eline,
Wat zijn de 3 maanden toch snel om gevlogen.
Ik heb genoten van je reisverslag.
Bedankt dat ik op deze manier een stukje met je mee heb mogen liften.
Tot gauw weer op het poli lab,
liefs Martha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley