Vuurwerk en surfles

Hallo lieve lezers!!

Ik zit inmiddels in Noosa, maar ik schrijf eerst over mijn afgelopen 2 bestemmingen; Sydney en Byron Bay.

Het was even slikken toen ik in Sydney aankwam in mijn hostel; geen trappen, alleen een onbetrouwbare lift voor 13 verdiepingen! een 32 persoonskamer (gelukkig uiteindelijk een bed bij het raam achterin de zaal, waar nog een vlaagje frisse lucht naar binnen kon komen), de wc-rollen waren er na 6 uur 's avonds altijd spoorloos en tampons lagen naast de prullenbak, in de keuken (kantine, beter woord) was altijd een tekort aan bestek en pannen, geen plekje waar je even zonder herrie om je heen kunt terugtrekken, en als je niet oppast, wordt je kaas uit je koeltas gestolen. 'Welkom to the life of a backpacker!'

Na een serieuze overweging om een ander hostel te zoeken, besloot ik dat de zoektocht naar een ander betaalbaar en beschikbaar hostel, waarschijnlijk meer stress zou opleveren. Dus ik bedacht me: "het is juíst de uitdaging om ook van niets, íets te maken". Zodra ik wat mensen in het hostel leerde kennen lukte het al beter om te wennen en uiteindelijk sloot ik ook vriendschap met drie kakkerlakken ik die tijdens mijn verblijf heb ontmoet. En eigenlijk is het best een hilarisch tafereel om 32 man/vrouw/oud/jong, met open mond en benen buiten bed te zien slapen in een hete kamer waar het altijd stinkt naar zweetvoeten!

Op mijn eerste dag in Sydney verkende ik de buurt rondom mijn hostel. Chinatown was om de hoek, dus na de shoppingmall en een bazaar met o.a. vers fruit, souvenirs en kleding, snuffelde ik weer uitgebreid in de toko's (krijg er geen genoeg van haha)! Net als in Melbourne veel cultuur, want na een paar passen uit Chinatown stuitte ik op een Balkanfestival bij Darling Harber.
Na een lange dag alleen op pad te zijn geweest, kwam ik een beetje eenzaam terug in het propvolle hostel. Ik raakte tijdens het koken aan de praat met het Nederlandse meisje; Evelien. Zij liep sinds een week stage in het hostel we besloten de stad te ontdekken voor een drankje. Darling Harber, waar ik ook overdag was geweest, was getransformeerd tot een bruisende uitgaansplek, en nét toen we aankwamen, spoot er vuurwerk uit het water! Dat maakte mijn dip-momentje weer helemaal goed; 'vuurwerk in Sydney!'

Evelien, die de volgende dag vrij had, zou samen met Carlien (een ander Nederlands meisje) naar de blue Mountains gaan. Dat kwam top uit, want daar wilde ik ook heen. De volgende dag namen we met z'n drieën de trein. Helaas, de weergoden waren ons niet goedgezind, maar als echte "die hards" liepen we stug door, tot onze gympen en voeten compleet doorweekt waren. Helaas was er door de mist weinig van de Blue Mountains te zien, op één waardevol moment na, toen de dikke wolk éven voorbij trok en we drie minuten hadden om foto's te maken voordat hij weer over de bergen schoof en het uitzicht ontnam. Ondanks alles genoten we als echte ANWB-toeristen van de modderige route en de mist tussen de bomen maar ik was vooral blij met goed gezelschap voor die dag!

De volgende dag ging ik weer in mijn eentje op pad om Sydney's beroemde 'Harber Bridge' en 'Oprah House' te zien. Ik ging een klein stukje met de boot en maakte een rondje door de Botanical Gardens.

Op dinsdagochtend gingen Evelien (was die ochtend vrij) en ik naar Bondi Beach, hét strand van Sydney. We wandelde van Cooggee Beach naar Boni Beach langs de kliffen, en dure villa's, terwijl sportieve Australiërs ons voorbij jogde.
Het was fijn om met iemand dezelfde ervaringen over Australië te kunnen delen. We hadden beiden Australië niet zo Europees en geordend verwacht. Het avontuurlijke wat ik tijdens andere reizen had beleefd, dat ervaarde ik (nog niet?) zoals ik had gehoopt en verwacht. Ook het weer had tot dan nog niet perfect meegewerkt, veel bewolking en zelfs regen. Van het weer moet ik uiteraard mijn plezier niet laten afhangen, maar eerlijk is eerlijk, zodra de witte wolken weg zijn, komt met de blauwe lucht ook de zon terug en is het net of er denkbeeldige lichtjes in de zee aangaan waardoor de zee blauwer wordt en de golven witter. De momenten die ik alleen was, vielen me zwaarder dan ik had verwacht. Door dit besef werd ik even overrompeld door emoties, maar gelukkig had ik Evelien als goede troots bij me!

Ik liet Sydney met een goed gevoel achter, want ik was klaar met de grote steden, wolkenkrabbers, verkeer en drommen mensen. Op naar Byron Bay (14 met de bus)! Dit kleine stadje staat bekend om chillen, relaxen, hippies, en strand. Na mijn vorige ervaringen was ik zeer benieuwd in wat voor party-hostel ik terecht zou komen.
Bij aankomst ontmoette ik een Duits meisje en jongen die ook net aankwamen, en waar ik gelijk een drankje mee ging drinken! Mijn hostel was helemaal "Byron Bay-proef". Dat houdt in dat er hangmatten waren die uitkeken over de kleine vijver, ze verkochten verse sapjes en sushi, ze boden o.a. workshops yoga en hoelahoep aan en er liepen wat dieren los (ofterwijl Byron is alternatief, biologisch en relaxt). Wat een opluchting, na het hostel in Sydney, om in een grote tent te slapen waar het fris ruikt, waar je lekker buiten te kunt ontbijten en waar overal plekjes zijn om te zitten, zonder dat je eten van je bord dendert door de harde muziek.

Ik weet niet hoe, maar mijn nieuwe Duitse vrienden verveelde zich na dag één al, terwijl ik al die dagen niet aan mijn voornemen toekwam om een boek te lezen. Ik heb me goed vermaakt met hoelahoeples (moeilijker en kunstiger dan het klinkt!), winkeltjes kijken (verse kruidenthee hier, een souvenirtje daar), het regelen van tours, bussen en hostels, kletsen met allerlei mensen van het hostel, een yogalesje, een tocht naar de vuurtoren (onderweg dolfijnen gespot!) én mijn eerste surfles! Het surfen was enorm vermoeiend, want voordat je eenmaal een beetje diep in de zee bent om een golf uit te zoeken, ben je 10 minuten én heel wat energie verder, aangezien de enorme golven en de sterke stroming je steeds alle kanten opslingeren! Maar een topervaring, want Australië is een enorm surfland!

Ondanks dat ik zo blij was met het hostel, had ik voornamelijk zondag toch een onverwachte rotdag, maar gelukkig staan er dan heel wat lieve mensen voor me klaar met bemoedigende woorden, tips, vrolijke foto's en een luisterend oor.

Inmiddels ben ik dus in Noosa, en is het mooie weer helemaal aanwezig! Maar die lap tekst bewaar ik lekker voor een andere keer!