Goodbye Indonesia!
Door: Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
06 Februari 2014 | Indonesië, Denpasar
Hallo allemaal!
Op dit moment sta ik, een beetje onwennig zonder mijn reismaatje, op het vliegveld, want over een paar uur vertrek ik alleen naar Australië! Het laatste verslag dus uit Indonesië, te beginnen bij waar ik was geëindigd, namelijk de stad Surabya.
Mijn kennismaking met Surabya begon (nog diezelfde avond)op het toilet (tja voedselvergiftiging, het moest er een keer van komen haha)! De volgende dag was ik na het nemen van een douche alweer uitgeput, dus de rest van de dag lag ik plat!
Na nog een dagje huisarrest om goed op te knappen, was ik op dag drie weer de oude en konden we de stad (waar Eva's opa is geboren) gaan ontdekken. Lekker cultuureel (ahum) begonnen we daarmee in de shoppingmall! De shoppingmall bleek een Indonesische variant van de Bijenkorf, dus op zoek naar iets traditionelere winkels wandelende we naar een volgende shoppingmall. Onderweg viel mijn oog op een klein winkeltje, waar je door de viezige ramen wat Boeddhabeeldjes kon zien staan. We snuffelde even naar binnen en staken, net als vroeger op vakantie, een kaarsje aan voor iedereen thuis. In het stille winkeltje (wat ook een tempeltje bleek te zijn) kwamen we even tot onszelf in het drukke Surabya. We hebben een hele tijd samen op de grond voor het altaartje gezeten, pratend en nadenkend over alles wat we hadden meegemaakt en waar we op deze reis van hadden geleerd.
' S avonds gingen we met een jongen die in het hostel woont, op pad om wat souvenirs kon kopen en samen te eten, onze eerste Indonesische vriend!
Woensdag werden we met een taxi opgehaald en naar Bromo gebracht. We hadden een tour geboekt om naar de Bromovulkaan te gaan en het Ijen plateau. In het dorpje
Bromo stapte we een nieuw stukje Indonesië in; mist, kou, regen, maar met kleurige huisjes en akkers tegen de enorme steile hellingen. Ik kreeg door onze hotelkamer (donkere houten wanden en dikke dekens en hotelpersoneel dat 's avonds nog een thermoskan thee kwam brengen!) een soort Zwitserlandgevoel. Die avond lagen we, als echte feestbeesten, om 7 uur op bed, aangezien om 3 uur de wekker zou gaan.
We reden die ochtend half vier (pikkedonker) met een jeep de berg op, om de zonsopkomst te gaan bewonderen. De berg was enorm stijl en het was mistig. In het pikdonker liepen we slaperig het laatste stukje naar het uitzichtpunt. Helaas hadden we niet meer dan meer dan 20 meter zicht door de dikke mist (oh ia, het is hier regenseizoen!) Als pinguïns stonden we koud en verkleumd bij elkaar, hopend op een wondertje. Maar helaas was er geen zonsopkomst te bespeuren tussen de dikke wolken. Uiteindelijk gaven we de hoop op en verwarmde we ons aan een kopje warme gemberthee.
Weer beneden aan de berg was de mist iets opgetrokken en het leek wel of we op de maan waren; kale dorre valkte, met stofwolken en kuilen. Van allerlei kanten kwamen mannen met kleine paarden maar ons toe gesneld, om ons naar boven te brengen (maar uiteraard namen we lekker Hollands de benenwagen). Tussen de Indonesische toeristen liepen we naar de krater toe, waar meer dan heel veel zwavelwolken eigenlijk niet te zien was.
Weer terug bij het hotel namen we een ontbijtje en een snelle douche, en stapte we de taxi weer in voor een lang rit richting Ijen. Die avond lagen we er weer braaf om 7 uur in, omdat de wekker weer net zo vroeg zou gaan.
We kwamen rond 5 uur in de ochtend bij Ijen aan en begonnen een lange maar prachtige tocht richting de krater en het kratermeer. Onderweg kwamen we een man tegen die iedere dag twee keer de berg op en af gaat, om zo'n 80 kilo zwavelsteen (op zijn schouders) van de krater naar de fabriek te brengen. We kregen steeds meer respect voor de man want naar de krater was het zeker twee uur stijl omhoog klimmen en dan nog een half uur stijl afdalend richting de zwavelbron. (En de terugweg dus met het gewicht op zijn schouders, wat hij zelf nog niet eens leek te wegen). Vooral het laatste stukje richting het kratermeer (waar de zwavelbron was) werd zwaar vanwege de enorme zwavelwolken die je luchtwegen prikkelde.
Veel Indonesiers dragen hier mondkapjes (vaak met iets van Hello Kitty of Songebob erop). We moesten er iedere keer om lachen want er is geen smog of iets hier. De mondkapjes waar wij iedereen al 3 weken om belachelijk maakte, die hielden wij nu dankbaar voor ons mond vanwege de zwavel!
Helemaal beneden bij de zwavelbron aangekomen hadden we supermooi zicht op het blauwe kratermeer (met warm water!). Uit de voet van de berg kwamen de enorme wolken zwavel en het lekte een rode vloeistof, dat binnen een paar minuten in fel geel zwavelsteen veranderd. Terwijl wij mooie foto's maakte, sprokkelde de mannen (eentje van 69!) hun geld bij elkaar door brokken steen uit te hakken en op en neer naar boven te brengen. Een bizare wereld.
Gelijk na onze zware terugtocht, gingen we met de taxi, de boot en de bus naar Lovina, Bali. Na een lange dag kwamen we terecht in een nieuw stukje paradijs dat Bali heet. De kamer van ons hotel was namelijk een houten hutje op palen in een tuin met vijvertjes, planten, lelies, een prachtig zwembad en overal waren witte bloemen neergelegd. We konden het niet laten om als twee tieners een vreugdedansje te maken. Helaas ging de snorkeltour (waarvoor we naar Lovina waren gegaan) niet door omdat de zee te onstuimig was (wederom; regenseizoen!). Maar ondanks dat genoten we ieder moment van ons mooie hotel, de toeristische restaurantjes en de zee op loopafstand.
Maandag vertrokken we met de bus naar Lophe, zij is de zus van een collega van mijn werk en bij haar mochten we een aantal nachten verblijven. We werden warm en zeer gastvrij ontvangen door Lophe en haar familie. 'S avonds gingen we met Lophe, haar tante, nicht en hun twee dochtertjes een vriend, naar het strand voor een wandeling (uiteraard achterop de scooter, want dat is hier net zo normaal als fietsen bij ons).
De volgende dag was Lophe jarig en bij het ontbijt gaven we haar een Sarong cadeau (een traditioneel doek wat Balinese vrouwen gebruiken voor ceremonies en feesten). Lophe nam ons daarna mee naar een prachtig hindoeïstisch monument en naar Tanah Lot; een tempel die bij vloed onder water staat. Ter ere van Lophe's verjaardag gingen we 's avonds op stap op Indonesische wijze. Dat wil zeggen dat we naar Kuta (het uitgaansgebied) gingen waar we samen met andere Indonesiërs op de stoep plaatsnamen, om toeristen te bekijken die dronken en half-naakt over straat liepen!
En toen brak alweer de laatste dag van ons aan! Lophe bracht ons met de scooter naar het strand waar we samen voor het laatst genoten van de zee, de heerlijke sapjes en eten, én (in het kader van; we hebben nog geld over en het kost hier niks), een heerlijke gezichtsbehandeling! Helemaal Zen meette we weer met Lophe, en namen we haar mee uit eten.
Alsof er geen eind aan gastvrijheid kan komen, namen Lophe en haar neef (die ons met de scooter kwam ophalen) ons mee naar de werkplaats van haar neef. In de donkere, betonnen werkplaats (geen ramen, schimmellucht) maakt hij sleutelhangers. De boodschap was; 'kies maar uit en neem wat je wilt!' Ontzettend lief en ook superleuk om eens een werkplaats te zien, waar de producten worden gemaakt die wij al 4 weken lang argeloos kopen als souvenir.
En nu is het een dag later! Eva is vanmiddag naar het vliegveld gegaan en ben ik met Lophe nog wat gaan rondtoeren en heeft ze heerlijk voor me gekookt voordat we afscheid namen. En hier sta ik op het vliegveld, klaar voor een nieuw hoofdstuk van het boek "Eline op groot avontuur"!
Eef ik ga je missen om zoveel redenen, je hebt het eerste gedeelte van mijn reis zóóo geslaagd gemaakt!! Love you!
Dikke kus voor allemaal in Nederland, en bedankt voor jullie die me steunen<3
Op dit moment sta ik, een beetje onwennig zonder mijn reismaatje, op het vliegveld, want over een paar uur vertrek ik alleen naar Australië! Het laatste verslag dus uit Indonesië, te beginnen bij waar ik was geëindigd, namelijk de stad Surabya.
Mijn kennismaking met Surabya begon (nog diezelfde avond)op het toilet (tja voedselvergiftiging, het moest er een keer van komen haha)! De volgende dag was ik na het nemen van een douche alweer uitgeput, dus de rest van de dag lag ik plat!
Na nog een dagje huisarrest om goed op te knappen, was ik op dag drie weer de oude en konden we de stad (waar Eva's opa is geboren) gaan ontdekken. Lekker cultuureel (ahum) begonnen we daarmee in de shoppingmall! De shoppingmall bleek een Indonesische variant van de Bijenkorf, dus op zoek naar iets traditionelere winkels wandelende we naar een volgende shoppingmall. Onderweg viel mijn oog op een klein winkeltje, waar je door de viezige ramen wat Boeddhabeeldjes kon zien staan. We snuffelde even naar binnen en staken, net als vroeger op vakantie, een kaarsje aan voor iedereen thuis. In het stille winkeltje (wat ook een tempeltje bleek te zijn) kwamen we even tot onszelf in het drukke Surabya. We hebben een hele tijd samen op de grond voor het altaartje gezeten, pratend en nadenkend over alles wat we hadden meegemaakt en waar we op deze reis van hadden geleerd.
' S avonds gingen we met een jongen die in het hostel woont, op pad om wat souvenirs kon kopen en samen te eten, onze eerste Indonesische vriend!
Woensdag werden we met een taxi opgehaald en naar Bromo gebracht. We hadden een tour geboekt om naar de Bromovulkaan te gaan en het Ijen plateau. In het dorpje
Bromo stapte we een nieuw stukje Indonesië in; mist, kou, regen, maar met kleurige huisjes en akkers tegen de enorme steile hellingen. Ik kreeg door onze hotelkamer (donkere houten wanden en dikke dekens en hotelpersoneel dat 's avonds nog een thermoskan thee kwam brengen!) een soort Zwitserlandgevoel. Die avond lagen we, als echte feestbeesten, om 7 uur op bed, aangezien om 3 uur de wekker zou gaan.
We reden die ochtend half vier (pikkedonker) met een jeep de berg op, om de zonsopkomst te gaan bewonderen. De berg was enorm stijl en het was mistig. In het pikdonker liepen we slaperig het laatste stukje naar het uitzichtpunt. Helaas hadden we niet meer dan meer dan 20 meter zicht door de dikke mist (oh ia, het is hier regenseizoen!) Als pinguïns stonden we koud en verkleumd bij elkaar, hopend op een wondertje. Maar helaas was er geen zonsopkomst te bespeuren tussen de dikke wolken. Uiteindelijk gaven we de hoop op en verwarmde we ons aan een kopje warme gemberthee.
Weer beneden aan de berg was de mist iets opgetrokken en het leek wel of we op de maan waren; kale dorre valkte, met stofwolken en kuilen. Van allerlei kanten kwamen mannen met kleine paarden maar ons toe gesneld, om ons naar boven te brengen (maar uiteraard namen we lekker Hollands de benenwagen). Tussen de Indonesische toeristen liepen we naar de krater toe, waar meer dan heel veel zwavelwolken eigenlijk niet te zien was.
Weer terug bij het hotel namen we een ontbijtje en een snelle douche, en stapte we de taxi weer in voor een lang rit richting Ijen. Die avond lagen we er weer braaf om 7 uur in, omdat de wekker weer net zo vroeg zou gaan.
We kwamen rond 5 uur in de ochtend bij Ijen aan en begonnen een lange maar prachtige tocht richting de krater en het kratermeer. Onderweg kwamen we een man tegen die iedere dag twee keer de berg op en af gaat, om zo'n 80 kilo zwavelsteen (op zijn schouders) van de krater naar de fabriek te brengen. We kregen steeds meer respect voor de man want naar de krater was het zeker twee uur stijl omhoog klimmen en dan nog een half uur stijl afdalend richting de zwavelbron. (En de terugweg dus met het gewicht op zijn schouders, wat hij zelf nog niet eens leek te wegen). Vooral het laatste stukje richting het kratermeer (waar de zwavelbron was) werd zwaar vanwege de enorme zwavelwolken die je luchtwegen prikkelde.
Veel Indonesiers dragen hier mondkapjes (vaak met iets van Hello Kitty of Songebob erop). We moesten er iedere keer om lachen want er is geen smog of iets hier. De mondkapjes waar wij iedereen al 3 weken om belachelijk maakte, die hielden wij nu dankbaar voor ons mond vanwege de zwavel!
Helemaal beneden bij de zwavelbron aangekomen hadden we supermooi zicht op het blauwe kratermeer (met warm water!). Uit de voet van de berg kwamen de enorme wolken zwavel en het lekte een rode vloeistof, dat binnen een paar minuten in fel geel zwavelsteen veranderd. Terwijl wij mooie foto's maakte, sprokkelde de mannen (eentje van 69!) hun geld bij elkaar door brokken steen uit te hakken en op en neer naar boven te brengen. Een bizare wereld.
Gelijk na onze zware terugtocht, gingen we met de taxi, de boot en de bus naar Lovina, Bali. Na een lange dag kwamen we terecht in een nieuw stukje paradijs dat Bali heet. De kamer van ons hotel was namelijk een houten hutje op palen in een tuin met vijvertjes, planten, lelies, een prachtig zwembad en overal waren witte bloemen neergelegd. We konden het niet laten om als twee tieners een vreugdedansje te maken. Helaas ging de snorkeltour (waarvoor we naar Lovina waren gegaan) niet door omdat de zee te onstuimig was (wederom; regenseizoen!). Maar ondanks dat genoten we ieder moment van ons mooie hotel, de toeristische restaurantjes en de zee op loopafstand.
Maandag vertrokken we met de bus naar Lophe, zij is de zus van een collega van mijn werk en bij haar mochten we een aantal nachten verblijven. We werden warm en zeer gastvrij ontvangen door Lophe en haar familie. 'S avonds gingen we met Lophe, haar tante, nicht en hun twee dochtertjes een vriend, naar het strand voor een wandeling (uiteraard achterop de scooter, want dat is hier net zo normaal als fietsen bij ons).
De volgende dag was Lophe jarig en bij het ontbijt gaven we haar een Sarong cadeau (een traditioneel doek wat Balinese vrouwen gebruiken voor ceremonies en feesten). Lophe nam ons daarna mee naar een prachtig hindoeïstisch monument en naar Tanah Lot; een tempel die bij vloed onder water staat. Ter ere van Lophe's verjaardag gingen we 's avonds op stap op Indonesische wijze. Dat wil zeggen dat we naar Kuta (het uitgaansgebied) gingen waar we samen met andere Indonesiërs op de stoep plaatsnamen, om toeristen te bekijken die dronken en half-naakt over straat liepen!
En toen brak alweer de laatste dag van ons aan! Lophe bracht ons met de scooter naar het strand waar we samen voor het laatst genoten van de zee, de heerlijke sapjes en eten, én (in het kader van; we hebben nog geld over en het kost hier niks), een heerlijke gezichtsbehandeling! Helemaal Zen meette we weer met Lophe, en namen we haar mee uit eten.
Alsof er geen eind aan gastvrijheid kan komen, namen Lophe en haar neef (die ons met de scooter kwam ophalen) ons mee naar de werkplaats van haar neef. In de donkere, betonnen werkplaats (geen ramen, schimmellucht) maakt hij sleutelhangers. De boodschap was; 'kies maar uit en neem wat je wilt!' Ontzettend lief en ook superleuk om eens een werkplaats te zien, waar de producten worden gemaakt die wij al 4 weken lang argeloos kopen als souvenir.
En nu is het een dag later! Eva is vanmiddag naar het vliegveld gegaan en ben ik met Lophe nog wat gaan rondtoeren en heeft ze heerlijk voor me gekookt voordat we afscheid namen. En hier sta ik op het vliegveld, klaar voor een nieuw hoofdstuk van het boek "Eline op groot avontuur"!
Eef ik ga je missen om zoveel redenen, je hebt het eerste gedeelte van mijn reis zóóo geslaagd gemaakt!! Love you!
Dikke kus voor allemaal in Nederland, en bedankt voor jullie die me steunen<3
-
06 Februari 2014 - 15:47
Marloes:
Hallo mop,
Zo snel gaat dus een maand voorbij. De door apps blijven we goed op de hoogte Het is leuk om alles nog eens op het gemak door te lezen. Wat fijn dat jullie zo gastvrij zijn onthaalt bij Lophe. Dit zijn allemaal extraas die je meemaakt. Tja en nu ga je zonder Eva verder maar je kan terug kijken op een heel geslaagde onderneming van jullie samen. Eva weer naar huis en jij zal even je draai moeten vinden.
Maar je zit meteen in een ander land met allemaal backpackers. Dus eenzaam zal je niet zijn.
Je treft het dat de hoge temperaturen iets afnemen. Maak er ook hier weer iets moois van, het zal even schrikken zijn wat de prijzen betreft want zo goedkoop als op Bali zal het niet zijn. Gelukkig heb je dat van te voren ook al bedacht.
Veel plezier en tot horens. Veel liefs van de thuis blijvers xxx -
06 Februari 2014 - 16:05
Stephany:
Heeey wereldreiziger!
Wat leuk om te lezen wat je daar allemaal meemaakt:D
Spannend hoor en wat een avontuur om in je eentje verder te gaan! Het gaat vast geweldig worden. Geniet van elke minuut! Ook als het even tegenzit en je je dierbaren mist.
Ik kijk uit naar je volgende verhaal!
Liefs Stephany (je oude klasgenootje van peda) -
07 Februari 2014 - 00:35
Kitty:
Kuta rules!!!! Hahaha. Daar heb ik een hoop drank genuttigd ja. Lovina is gaaf he! In Australië denk je heel snel: shit, wat duur. Maar daar wen je snel aan. Let op alle backpacker dealtjes.
Liefs en geniet!
.xxx Kitty -
07 Februari 2014 - 11:18
Peter Weterman:
Ha die Eline,
Leuk om te lezen wat jij allemaal meemaakt. Een prachtige ervaring die je nooit meer zal vergeten. En misschien wel een begin van nog veel van dit soort reizen. Je weet maar nooit. Wat betreft het weer daar, ook hier is het regenseizoen (voor de zoveelste keer) begonnen. Ik type dit nu aan de eettafel en hoor de regen met bakken naar beneden komen op het dakvensterraam van de keuken. Word je echt (niet) vrolijk van. Voor wat betreft je verdere reis. Maar er wat moois van Down Under en geniet van elke dag.
Peter -
07 Februari 2014 - 17:23
Monique:
Hè Eline,
Klinkt allemaal tof, zal even wennen zijn dat Eva er niet meer bij is. Nu gaan backpackken in Australië lijkt me ook absoluut niet vervelend. Op naar een nieuw hoofdstuk in je boek, geniet down under het weer daar is beter dan hier.
Liefs Monique. -
08 Februari 2014 - 12:22
Marcel:
Dag lieve schat, mooie plaatjes om jaloers op te worden. goed om te horen dat jullie samen genoten hebben van het eerste deel van de reis. Nu begint ook voor jou het deel wat voor mij herkenbaar is. Er alleen op uit, ontdekken en vooral genieten en hou ons op de hoogte.
Dikke kus, je peetoom!
-
08 Februari 2014 - 12:23
Marcel:
O ja, en natuurlijk ook van Gerda -
08 Februari 2014 - 13:18
Eva- Exreisgenoot/mentalnurse/vriendinnetje:
Hi lieverdje,
Ik mis jeeeeee!!
Niks aan om alleen in de kou voor me uit te zitten staren dus als verrassing heb ik een ticket gereserveerd in jou hoofd!! Hehehe
Rocken daar liefie, gaat helemaal goed komen!
Geniettttt ik hou van jou
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
